من نمی توانم .....

من نمیتوانم جلوی اشکهایم را بگیرم.

چرا همه نمایش ها غم انگیز تمام میشوند ؟

چرا عاشقان یکدیگر را به جنون میکشند ؟

چرا در این جهان کسی به کس دیگر نمیرسد ؟

                 چرا ؟؟؟؟؟؟؟؟؟

مات و حیران به تمامی روزها زندگی ام می اندیشم .....

چرا انسانها اینقدر آسان میگذرند از آنچه گذشتن از آن دشوار می ماند ؟

همه انسانها آدمیت را از یاد برده اند !!!

شاید من همانند اسرار میمانم ،

چرا که هیچ کس توان فهمیدنم را ندارد.

آری ، آدمی همیشه از اسرار میترسد .............

¤ نویسنده: رها

پیام های دیگران